Bernard bekijkt ‘t: “Een brug te ver”

In ‘Bernard bekijkt ‘t’ schrijft Bernard Wubbels elke maand met een knipoog over iets dat hij tegenkomt in zijn werk als communicatieadviseur. Met zijn commentaar op zaken waar hij zich over verbaast, biedt hij een verrassend en vaak vermakelijk inkijkje in de wereld van infra, civiel, groen, bouw en techniek.

– Wat heeft jouw voorkeur?

– Een nieuwe brug.

Aan de verbaasde blik in de ogen van de tandarts zag ik dat dit niet het antwoord was dat zij verwacht had. Ze keek ‘puzzled’, zoals de Engelsen zo mooi zeggen. Ik zag haar heel snel schakelen, in een poging om vraag en antwoord op elkaar af te stemmen. Was mijn antwoord een grapje? Of een oplossing die ze over het hoofd had gezien? Had ze in haar denkproces een of meer stappen overgeslagen, waardoor ze ook mijn oplossing voor het probleem gemist had? Of probeerde ze zich juist in mijn gedachtegang te verplaatsen, om de logica van mijn duidelijk onlogische oplossing te kunnen begrijpen?

Uit die verbaasde blik van haar was het mij meteen duidelijk dat mijn antwoord nergens op sloeg. Het was er zo maar spontaan uitgefloept. De vraag die ze mij stelde was wel tot mij  doorgedrongen, maar het verhaal dat eraan vooraf ging had ik gemist. Waardoor vraag en antwoord in mijn hoofd wel bij elkaar pasten, maar niet in het hoofd van de tandarts. Ik lag op dat moment schuin achterover, met mijn hoofd naar beneden, in de tandartsstoel. Terwijl de tandarts bezig was met de controle van mijn gebit lag ik volledig in gedachten verzonken aan iets heel anders te denken. Dat doe ik graag, als ik ben overgeleverd aan de handen van een tandarts of kapper. Waar anderen doodsangsten uitstaan (bij de tandarts, niet bij de kapper uiteraard, toch?), kan ik vrij goed ontspannen, door mijn gedachten af te laten dwalen. (Zo ben ik zelfs wel eens in slaap gevallen bij een wortelkanaalbehandeling, maar dit terzijde).

Die dag lag ik aan mijn werk als EMVI-tekstschrijver te denken, aan het plan van aanpak dat we in ons communicatieteam aan het schrijven waren. Het ging over een project waarbij een brug over een kanaal vervangen moet worden. Vlakbij die brug ligt over een zijtak van het kanaal een kleinere brug die alleen een opknapbeurt nodig heeft. Maar het leek ons team veel logischer om die kleinere brug ook meteen te vervangen door een nieuwe, in de stijl van de grote brug ernaast. Dus dat zei ik ook, toen de tandarts inbrak in mijn gedachtestroom en mij vroeg naar mijn voorkeur.

Ik hou van dit soort spraakverwarring, waarbij zender en ontvanger op verschillende sporen zitten. Maar ook de verwarring die voortkomt uit het feit dat woorden, zinnen en uitdrukkingen in verschillende contexten ook verschillende betekenissen kunnen hebben, vind ik leuk. Of dat woorden zowel letterlijk als figuurlijk opgevat kunnen worden. In een plan van aanpak moet je hier dan ook altijd alert op zijn. Je moet ontzettend concreet zijn en eenduidig formuleren, zo SMART mogelijk, zoals dat heet. Via het woordje ‘brug’ kwamen op dat moment voor mij de wereld van de tandarts en de bouwwereld bij elkaar.

Er zijn natuurlijk wel meer raakvlakken, als je er goed naar kijkt. (Het woordje ‘raakvlak’ op zich is ook een raakvlak. Het komt in beide werelden voor, zowel de bouwer als de tandarts doen aan ‘raakvlakkenanalyse’. Dubbele woordwaarde bij deze overlapscrabble!). Zowel bruggenbouwers als tandartsen houden zich bezig met boren, spoelen, gaten vullen en bruggen bouwen over (wortel)kanalen. De een verwijdert tandsteen, de ander werkt met zandsteen. Beiden zetten de tanden in een probleem dat zich voordoet, kiezen de beste oplossing, kijken of dit door de beugel kan, etcetera. Ook hun belangrijkste overeenkomst mag natuurlijk niet onvermeld blijven: altijd krijgt de klant na afloop een flinke rekening gepresenteerd!

 Dat wil natuurlijk niet zeggen dat hun functies inwisselbaar zijn. Zodra ze elkaars plek innemen, staan ze beiden met de mond vol tanden. En met de handen in het haar, waarmee opnieuw een brug naar mijn kapper is gelegd. Waarbij ik wel op wil merken, dat ook het kappersvak een vak apart is, waar niet iedereen zomaar geknipt voor is. (Ook leuk om op te kauwen: de subtiele verschillen tussen ‘een vak apart’ en ‘een apart vak’).

Mijn tandarts had zich snel hersteld. Een nieuwe brug was voor haar duidelijk een brug te ver.  Los daarvan: ik had nog geen brug, dus kon ik ook onmogelijk bedoelen dat ik mijn oude brug wilde laten vervangen door een nieuwe.  Ik had blijkbaar de vraag niet goed verstaan, dus stelde ze hem opnieuw.

– Ik kan dat gaatje nu meteen even vullen, maar we kunnen hiervoor ook een nieuwe afspraak maken. Wat heeft jouw voorkeur?

Ik zat vrij krap in mijn tijd, dus ik zei dat ik daarvoor liever op een ander tijdstip terug wilde komen. Ze verwees me door naar haar assistente om een nieuwe afspraak te maken. Die keek in haar agenda, en ik bleek mazzel te hebben. Ze had toevallig die week erop op maandag nog precies één gaatje vrij. Dat is mooi, zei ik. Ik ook!

Deel dit artikel: